ಬಾಡಿದ ಸುಮವೆ

ಬಾಡಿದ ಸುಮವೆ
(ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ಮಹಾದೇವಿ ವರ್ಮಾರವರ ಮುರ್ಝಾಯಾ ಫೂಲ್ ಎಂಬ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಕವಿತೆಯ ಭಾವಾನುವಾದ )

ಅಂದು ಎಳೆ ಮೊಗ್ಗಾಗಿ ಅರಳಿದೆ ಇಂದು ಬಾಡಿಹ ಕುಸುಮವೆ |
ಪವನನಾ ದಿನ ನಿನ್ನ ಮಡಿಲಲಿ ಧರಿಸಿ ನಗಿಸಿದನಲ್ಲವೆ ? ||
ಅರಳಿ ನಿಂತಾಗಂದು ನೀ ಸುಮ ಕೋಮಲಾಂಗವು ಉದಿಸಿತು |
ನಿನ್ನ ಮಧುವಿನ ಲೋಭದಲಿ ಗುಂಯ್ಗುಡುತ ದುಂಬಿಯು ಬಳಸಿತು ||

ಸ್ನಿಗ್ಧಕಿರಣಗಳಿಂದ ಚಂದ್ರನು ನಿನ್ನ ನಗಿಸುತ ಒಲಿಸಿದ |
ಮುತ್ತುಗಳ ಮಳೆಗರೆದು ನಿನ್ನನು ಇರುಳಿನಲು ಉಪಚರಿಸಿದ ||
ದುಂಬಿಗಳು ಝೇಂಕಾರಗೈಯುತ ಹಾಡೆ ಲಾಲಿಯ ಹಾಡನು |
ಯತ್ನದಿಂದಲಿ ತೋಟಗಾರನು ನಿನ್ನ ಪಾಲಿಸಿ ನಲಿದನು ||

ಬಾಳ ತೋಟದಲಿಂತು ಕಣ್ಣಾಮುಚ್ಚಲಾಟವನಾಡಿರಲ್ |
ಕೊಟ್ಟ ಕೊನೆಗೀ ದೃಶ್ಯ ಬಂದೀತೆಂದು ಇತ್ತೇನ್ ಧ್ಯಾನದೊಳ್? ||
ಒರಟು ನೆಲದಲಿ ಇಂದು ಮಲಗಿಹೆ ಸುಮವೆ ಜರೆ ಬಂದಪ್ಪಲು |
ಗಂಧ ಕೋಮಲತೆಗಳು ಮುಖಸಿರಿಯೆಲ್ಲ ಸೊರಗಿವೆ ಬಾಡಲು ||

ಇಂದು ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ದುಂಬಿಗಳರಸಿ ಬಾರವು ಆಸೆಯೊಳ್ |
ಮೂಡಣದ ಸಿರಿಗೆಂಪು ಸೊಗವನು ವರ್ಷಿಸದು ನಿನ ಲಾಲಿಸಲ್ ||
ಎತ್ತಿ ನಿನ್ನನು ಉಯ್ಯಲ್ಲಾಡಿಸಿದಂಥ ಪವನನೆ ನಿನ್ನನು |
ತೀವ್ರತರದಾಘಾತದಿಂದಲಿ ನೆಲಕೆ ಬೀಳಿಸಿ ನಕ್ಕನು ||

ಬಿಡದೆ ನಿನ್ನಯ ಮಧುಸುಗಂಧವ ದಾನಕೊಟ್ಟಿಹೆಯಲ್ಲವೆ? |
ಆದರೂ ನಿನಗಾಗಿ ಅಳುವವರಾರು ದಾನೀಕುಸುಮವೆ ? ||
ದುಃಖಪಡದಿರು ಪುಷ್ಪವೇ ! ಪೇಳಾರಿಗಿತ್ತಿಹ ಸುಖವನು ? |
ಜಗದೊಳೆಲ್ಲರ ಸ್ವಾರ್ಥಮಯರನ್ನಾಗಿಸಿರುವನು ಕರ್ತನು ||

ವಿಶ್ವದಲಿ ಹೇ ಪುಷ್ಪವೇ ನೀನೆಲ್ಲರೆದೆಯನು ಬೆಳಗಿದೆ |
ಸರ್ವವನು ಬಲು ದಾನಗೈಯುತ ಜಗದಿ ಹರ್ಷವ ಬಿತ್ತಿದೆ ||
ನಿನ್ನ ಇಂದಿನ ದೆಸೆಯ ಕಂಡು ದುಃಖಿಸಿತೆ ಪೇಳ್ ವಿಶ್ವವು? |
ಯಾರು ನಮಗಾಗಳುವರವನತಿಕಾಲದಲ್ಲಹ ಚಿತ್ರವು||

हिंदी मूल कविता – मुर्झाया फूल- रचना- महादॆवी वर्मा

था कली के रूप शैशव मे अहॊ सूखे सुमन |
हास्य कर्ता था खिलाती अंक मे तुझ्कॊ पवन ||
खिल गया जब पूर्ण तू मंजुल सुकॊमल पुष्प बन |
लुब्ध मधु के हॆतु मंडराते लगे उडते भ्रमर ||

स्निग्धकिरणे चंद्र की तुझ्कॊ हसाती थी सदा |
रात तुझ पर बारती थी मॊतियॊ की संपदा ||
लॊरिया गाकर मधुप निद्राविवश करते तुझे |
यत्न माली का रहा आनन्द से भरता तुझे ||

कर रहा अठ्खॆलियां इतरा सदा उद्यान में |
अंत का ये दॄश्य आया था कभी क्या ध्यान मे ? ||
सॊ रहा अब तू धरा पर शुष्क बिखराया हुआ |
गंध कॊमलता नही मुखमंजु मुर्झाया हुआ ||

आज तुझकॊ दॆख कर चाहक भ्रमर आता नही |
लाल अपना राग तुझ पर प्रात भरसाता नही ||
जिस पवन नॆ अंक मे लॆ प्यार था तुझकॊ किया |
तीव्र झॊके से सुला उसने तुझे भू पर दिया ||

कर दिया मधू और सौरभ दान सारा ऎक दिन |
किंतु रॊता कौन है तेरॆ लिये दानी सुमन ||
मत व्यथित हॊ फूल, किसकॊ सुख दिया संसार ने ? |
स्वार्थमय सबकॊ बनाया है यहां कर्तार ने ||

विश्व मे हॆ पुष्प तू! सबकॆ हृदय भाता रहा |
दान कर सर्वस्व फिर भी हाय! हर्षाता रहा ||
जब न तॆरी ही दशा पर दुःख हुआ संसार कॊ |
कौन रॊयॆगा सुमन हम से मनुज निःसार कॊ ? ||